Lilith

Ich bin dabei! Du auch?
Museum aktfotoartdresden im Kunstkeller
Ausstellung zeitgenössischer Aktfotokunst

Museums-Eröffnungsvernissage:
Samstag, 20. Juli 2019; 16.30 Uhr

Informativ: das Museum wird zu diesem Zeitpunkt das einzige in Deutschland sein, das dem Genre „Aktfotokunst“ eine Dauerplattform bietet. Die ausgestellten Arbeiten werden sich in ihrer Ästhetik deutlich von weit verbreiteten sexistischen Nacktbildern unterscheiden, ja sollen von der Konzeption her eine Art Gegenpol zur Flut von verzerrender, sexuell motivierter Nacktheit bilden.
Zielgruppen der Ausstellung werden (wie bisher schon in den Galerie-Ausstellungen) auch gymnasiale Schülergruppen sein. Dafür sollen Kunstgespräche angeboten werden.
In vier Räumen des Kellers einer Villa im Preußischen Viertel präsentieren ständig ca. zehn […]

De band van de bloeddrukmeter spant zich rond mijn bovenarm. Het motortje bromt, terwijl de band zich vol lucht zuigt. Meten is weten. Het apparaat ligt er toch. Aangeschaft in een ver verleden. Opnieuw verbaas ik me over mijn enorm gezonde bloeddruk, stress en valkuilen des levens ten spijt. Ik lijk niet kapot te krijgen. In het verleden werd me wel eens het goedbedoelde advies gegeven pillen te slikken. Niet door doctoren, nee, want die bezocht ik niet, maar door mensen die veel om me gaven en mijn worstelingen vanaf de zijlijn gadesloegen. Andere mensen, die het minder goed met […]

Er wordt van me verwacht dat ik de wijste ben, maar ze behandelen mij als de domste.
(Zelfportret uit de serie ‘Silence: Never ever try to shut me up again’)

To which category my self-portraits belong do you think?
Shop Der Greif Online Issue 12
Issue 12 in which my work will be featured is now available for preorder!
As guest editors of issue 12 of DER GREIF, Adam Broomberg and Oliver Chanarin sent out a call for images that are too private, too quiet, too violent, too political, too subversive or too explicit to share online. They received an avalanche of submissions. Faced with a daunting task of editing the material they turned to a disgruntled former facebook employee who will remain anonymous. Read more below.

Mijn telefoon bromt in mijn rugzak. Ik ben net te laat met opnemen en probeer mijn vader snel terug te bellen. Voor ik zijn nummer heb kunnen kiezen, belt hij zelf weer.
‘Ben je al ver weg? Je hebt jouw tas vergeten,’ zegt hij.
‘Oh, ik kom gauw terug!’
Zojuist, voor ik vertrok, keek ik zijn kamer rond met het gevoel dat ik iets vergat, maar ik wist niet wat. De tas dus, waarin ik voor hem briefpapier, enveloppen en postzegels had meegebracht.

Als ik op de eerste verdieping uit de lift stap, zie ik hem in de verte al zitten. De rolstoel halverwege […]

Vandaag ben ik in het net
Bij mijn schoonmama
Ik maak een pirouette
En zing van ‘tralala’

Mama zegt heel blij
– Met een lach om haar mond –
‘Ze lijkt precies op mij!’
En ik draai nog eens rond

Wie hier blijft staan, kijk ik aan.

Aluminium foto  
Foto op canvas

Een bevalling is als een bevrijding. Loslaten lukt desalniettemin nooit echt. Hoeft ook niet. De juiste dosering moederliefde is niet eenvoudig. Te veel, te weinig, voldoende…. Het blijft mensenwerk.

Bieden kan t/m 9 mei a.s. op een foto in museumkwaliteit met daarop Risja Steeghs en haar moeder El Steeghs met de titel: ‘Loving caretaker’. Risja werd grotendeels door haar ouders verzorgd toen ze leed aan de ziekte van Lyme. Dit liefdevolle proces werd door mij in de vorm van foto’s vastgelegd. Er ontstonden een reizende tentoonstelling en een boek: ‘Risja, a story by Lilith’. Een stichting werd opgericht om geld in […]

Afgelopen week kreeg ik elke dag opnieuw een klap in mijn gezicht. Telkens ontving ik teleurstellende berichten. Wat een snertzooi. Ik was er werkelijk depressief van. Waar gaat deze constante strijd eigenlijk over? Ik refereer hierbij aan mijn werk. Ik fotografeer en creëer met veel passie, maar om ervan te kunnen leven… poeh. En om erkenning te krijgen van de juiste personen – niet zozeer vanwege de erkenning zelf, maar om de kost te kunnen verdienen – is niet makkelijk. Ik ben het af en toe zo ontzettend beu allemaal. Dat geleur met mijn werk en mezelf. Wat stelt het […]

‘Zal ik even in het restaurant een kop soep voor je halen?’, bied ik aan als mijn vader ontdekt dat hij heeft vergeten soep aan te kruisen op het menu. Hierdoor kreeg hij alleen hoofdgerecht en toetje op zijn kamer geserveerd.

‘Neenee’, zegt hij, ‘iedereen kan een fout maken. Ik druk op de knop.’ Hij voegt de daad bij het woord. Al gauw komt een verzorgster binnen. Hij legt uit dat hij het formulier niet volledig heeft ingevuld en dat daardoor zijn kop soep aan het menu ontbreekt. De verzorgster vraagt of hij uiensoep of bouillon wil. Mijn vaders antwoord verrast […]

In mijn gedachten zit ik in een trein naar een ver land. In werkelijkheid lig ik in bad. Oftewel, ik bevind me in het warme water van de baarmoeder. Af en toe komt er een app op mijn telefoon binnen van mijn oudste dochter die echt in de trein zit. Liever gezegd, die bepakt en bezakt met een Hollandse fiets aan de hand van de ene naar de andere trein holt om te verhuizen naar een ver, ver land. Ver weg van mij.

In mijn hoofd reis ik met haar mee. Al vanaf haar geboorte. ‘Partus’, bevalling, verlossing, ‘partir’, vertrekken. Zodra […]

Drie van mijn zelfportretten werden onlangs genomineerd bij de 12th International Color Awards en wel ‘Doing the laundry’ in de categorie Fine Art, ‘Libertad’ in de categorie Nude en ‘Fishy’ heel verrassend in de categorie Abstract. Ik had ‘Fishy’ ingediend bij de categorie Portret, maar de organisatie vond hoofd-met-vis-in-zak blijkbaar abstract. Een vierde inzending heeft niets gemaakt, terwijl ik die foto steengoed vind. Een Griekse kunstverzamelaar ook, want die heeft hem onlangs aan zijn collectie toegevoegd en een eerste exemplaar ervan zit al jarenlang in de bedrijfscollectie van A.S.R.-verzekeringen.

Ik houd niet van wedstrijden. Waarom doe ik […]

Geen idee welk zelfportret ik zal posten om te laten merken dat ik weet dat het vandaag internationale vrouwendag is. Met elk zelfportret dat ik maak vier ik immers mijn vrouw-zijn. Zelfs elke dag vier ik mijn vrouw-zijn. Sterker nog, ook op de dagen dat ik er alleen voor stond als moeder vierde ik mijn vrouw-zijn; mijn vrouwelijke én mannelijke krachten gebundeld in één mens, door twee X-chromosomen toevallig een vrouw.
Het is eigenlijk vreemd dat internationale vrouwendag bestaat. We zijn van ver gekomen, maar hebben nog een lang weg te gaan voordat we vrouwendag kunnen schrappen. Het zal nog een […]

Zijn hand ligt beschermend onder mijn kin. Ik zit op de grond aan zijn voeten. Hij ziet er breekbaar uit in zijn rolstoel. Zijn ene been is net uit het gips.
‘Volgende week word ik zesennegentig jaar,’ zegt hij. ‘Wie had dat gedacht?’
‘Ik ben er blij mee,’ antwoord ik.
‘Ik wil nog wel een paar jaar,’ zegt hij tot mijn verrassing. Tot voor kort had ik het idee dat hij het welletjes vond.
‘Voor ons of voor jezelf?’, vraag ik.
‘Nou, zoals het nu gaat….’ Zijn antwoord zweeft in de ruimte. Ik concludeer dat hij niet alleen voor ons leeft, maar ook voor zichzelf. […]

‘With you I am born again’ (Baby watch, self-portrait)

Slaperige ogen kijken me aan, maar hebben zo te zien iets heel anders op hun netvlies staan. Ze kijken me aan zonder me te zien. Ze kijken naar binnen.
‘We waren op de maan. Onze raket leek een luxe hotel. We bevonden ons helemaal bovenin. Op de maan was zwaartekracht, net als hier op aarde. Wij tweeën waren de eersten die er de liefde bedreven, net zoals Adam en Eva ooit op aarde.’
‘Hoefden we geen ruimtepakken aan?’ Als ik ons liefdesspel visualiseer, moet ik daarvoor details weten.
‘Nee, dat was niet nodig,’ reageert hij blij.
‘Leek onze kamer bovenin de raket op een […]

Verdriet en pijn slaan kraters in mijn binnenste. Met lichaamstaal en gesproken woorden trachten ze me te vernietigen. Volgens hen ben ik iemand waarvoor een professionele handleiding nodig is.

Ik las dat mensen sterk kunnen reageren op kanten van een ander die ze bij zichzelf onderdrukken. Is dat een vorm van jaloezie? Zijn ze afgunstig omdat de ander wél die kanten durft te onderzoeken en te laten zien? Zijn ze gefrustreerd en gevangen in hun eigen bekrompen leven? Is dat het excuus voor hun aanval op mij? Verklaren ze mij zonder enige deskundige kennis geestesziek, omdat mijn oprechte manier van leven […]

Chicken wings. Afgehakte vleugels smaakvol bereid. Of nee, een paar blote kippen in een braadslee. Zulke beelden verschijnen op mijn netvlies terwijl ik bij mijn vader ben.

Een tijd geleden hebben ze me geleewiekt. Ik ben een meisje van het platteland. Daardoor weet ik gelukkig dat als een stuk van de tweede vleugel wordt afgesneden, de gekortwiekte vogel vervolgens weer kan vliegen. Om balans te creëren heb ik zelf dat tweede stukje geamputeerd, zodat ik mijn ietwat kortere vleugels opnieuw kon uitslaan.

‘Je moet maar niet meer over me schrijven,’ zegt mijn vader. ‘Ze weten toch wel dat je van me houdt.’

Mijn […]

Door het dakraam zie ik wolken voorbij drijven. De een sneller dan de ander. Opeens klikken twee wolkenpartijen onopvallend in elkaar, als twee continenten die oorspronkelijk bij elkaar hoorden. Als werelddelen die zich ooit hebben gesplitst en elkaar na een eeuwigheid hebben teruggevonden. In hetzelfde tempo schuift mijn lichaam tegen het jouwe in het grote ronde bad.

We klikken naadloos in elkaar.

In de verte zingt Elvis Costello: ‘This house is empty now’. Ik herken zijn verlangen en eenzaamheid. Het liedje dat ik schrijf, verloopt echter achterstevoren. Mijn huis is nu vol, maar was lang leeg. De liefde heeft ons gevonden en […]

Een tijd geleden kwam me ter ore dat sommige mensen mijn selfies met mijn vader niet begrijpen. Net alsof ik ergens mee koketteer, waarop ik geen recht heb. Dat onbegrip, afkomstig van een of meerdere naasten, raakte me zeer.

Regelmatig worden mijn zelfportretten niet begrepen. Dat kan me niets schelen. Maar dat een foto van mijn vader en mij verkeerd wordt geïnterpreteerd door mensen die me na aan het hart liggen en dat er door diegenen een verkeerde lading aan wordt gegeven, doet pijn. Dat betekent dat diegenen me slecht kennen, zelfs na al die jaren, en dat stelt teleur.

Ik zal […]

Ik wou een stuk schrijven over het misbruik van #metoo, maar het lukt me niet. Ik vind het misbruik van #metoo uitermate vermoeiend.

In de rij van hongerige wachtenden voor de deur van een restaurant werd mijn man luidkeels beschuldigd door een jonge vrouw. Waarvan? Dat hij zich opzettelijk tegen haar aandrukte. Iedereen van ons gezelschap had gezien dat er geen contact tussen hem en haar of tussen hun beider dikke winterjassen had plaatsgevonden. (En waarom zou hij zich tegen een hysterica aandrukken als hij mijn liefdevol goddelijk lijf onbeperkt ter beschikking heeft?) Toen hij zei dat ze niet goed wijs […]